Document Type : The scientific research paper

Author

Associate Professor, University of Sciences and Teachings of the Holy Qur’an. Iran.

Abstract

نحویان و مفسران درباره‌ی نقش نحوی «أَسْباطا» در آیه‌ی «وَ قَطَّعْناهُمُ اثْنَتَیْ عَشْرَةَ أَسْباطاً...» اختلاف نظر دارند و چند نقش برای آن قائل شده‌اند. بر اساس دستور زبان عربی، معدود اعداد یازده تا نوزده باید مفرد و منصوب بیاید. معدود عدد « اثْنَتَیْ عَشْرَةَ» «دوازده» در آیه‌ی فوق باید به صورت «سبطاً» بیاید، در حالی که جمع و منصوب آمده‌ که خلاف قاعده‌است. به همین جهت چهار نقش دستوری برای آن در منابع نحوی و تفسیری ذکر شده‌است. از میان خاورشناسان قرآن پژوه، کریستف لوکزنبرگ نویسنده‌ی کتاب «قرائت سریانی- آرامی از قرآن»، معتقد است که نقش دستوری «أَسْباطا» تمییز است؛ اما نه بر اساس دستور زبان عربی، بلکه مطابق دستور زبان سریانی. ایشان اختلاف نظر نحویان و مفسران را در نقش «أَسْباطا» به دلیل عدم آشنایی آنان از زبان آرامی سریانی و تأثیر آن بر زبان عربی و قرآن می‌داند. پژوهش حاضر با روش کتابخانه‌ای و رویکرد تطبیقی به نقد و بررسی دیدگاه لوکزنبرگ در این باره پرداخته‌است. گرچه بین نحو سریانی و عربی در مواردی مشابهت وجود دارد ولی نتایج حاکی از آن است که در مورد ادعای لوکزنبرگ صادق نیست

Keywords

Article Title [Persian]

Criticism of Christoph Luxenberg's view of the reading of the verse "va qaṭṭa'nāhumuth-natay 'ashrata asbāṭan

Author [Persian]

  • mohammadali hemati

Associate Professor, University of Sciences and Teachings of the Holy Qur’an. Iran.

Abstract [Persian]

Grammarians and commentators disagree about the syntactic role of "Asbata" in the verse "…va qaṭṭa'nāhumuth-natay 'ashrata asbāṭan…" (وَ قَطَّعْناهُمُ اثْنَتَیْ عَشْرَةَ أَسْباطا) and have proposed several roles for it. According to Arabic grammar, the accusative of specification (tamiz) the numbers eleven and nineteen must be singular and assigned. The accusative of specification (tamiz) the number "twelve" in the above verse should come in the form of "sabṭan", while it is plural and accusative, which is against the grammar. For this reason, four grammatical roles are mentioned for it in syntactic and explanatory sources. Christoph Luxenberg, the author of the book "Syriac-Aramaic reading of the Qur'an", believes that the grammatical role of "asbaṭan" is distinctive accusative of specification (tamiz) ; But not according to the Arabic grammar, but according to the Syriac grammar. He considers the difference of opinion of grammarians and commentators in the role of "asbaṭan" due to their lack of familiarity with the Syriac Aramaic language and its influence on the Arabic language and the Qur'an. The current research has reviewed Luxenberg's point of view in this regard with the library method and comparative approach. Although there are some similarities between Syriac and Arabic syntax, the results indicate that Luxenberg's claim is not true.

Keywords [Persian]

  • Asbaṭan (أسباطاً)
  • Syriac Grammar
  • Determination of Specification
  • Christoph Luxenberg
The Holy Qur’an
Abu Ubaidah, M.(1381AH). Majāz Al-Qur’an; Cairo, Maktaba al-Khānji.
Costaz, L. (2002). Dictionnaire Syriaqus- Francais, Syriac-English dictionary, Beirut: Dar el-Mashriq.
Darwish, M. (1415 AH). Iʿrab Al- Qur'an wa Bayanih. Syria.
Dʿʿās, H. (1425 AH). I'rab al Qur’an al-Karim. Damascus: Dar al-Munir and Dar al-Farabi.
Farra', Y. (1980). Ma'ānī Al-Qur’an Karīm. Cairo: Dar al-Misrīya.
Ibn ‘Āshūr, M. (1420 AH). Al-Tahrīr wal-Tanwīr. Beirut: Al-Ta’rīkh Al-‘Arabī Institute.
Ibn Abi Hātam, A. (1419 AH). Tafsīr al-Qur'an al-‘Azeem. Mecca: School of Nizar Mustafa al-Baz.
Ibn ʿAqil, B. (1985). Sharh Ibn 'Aqil. Damascus: Dar al-Fikr.
Ibn Qutayba, ʿA. (1411AH). Gharīb Al-Qur'an. Dar wa Maktaba al-Hilal.
Iqlimus, Y. D. (1789). Al-Luma’a Al-Shahiyah fī Grammar of the Syriac. Mosel: Dayra Al-Aba.
Kariminia, M. (1391), Qur'anic Language, Qur'an Interpretation. Collection of Articles on Qur'anic Studies of Orientalists, Tehran: Hermes.
Khoury, B. (1962). Al-Sariyan Language Grammar. Beirut: Maktaba al-Rohbaniyeh al-Lobnaniyah al-Maroniyah.
Luxenberg, C. (2007). The syro–aramaic reading of the Koran a contribution to the decoding of the language of the Koran, Berlin: Schiler.
Margoliouth. MRS. (1903). A Compendius Syriac Dictionary, A Founded upon The Thesarus Syriacus of R. Payne Smith, Oxford at the Clarendon Press.
Muqatil (1423AH). Tafsīr Muqatil ibn Suleiman. Beirut: Dar 'Ihyā al-Turāth.
Muskati, S, & partners. (1414 AH). Al-Makhal 'ilā Al-Lughaat al-Samīya al-Maqarn. Beirut: 'Alim al-Kutub.
Naḥḥās, A. (1421 AH). 'Irab al Qur’an. Beirut: Dar al-Kutub al- al-'Ilmiyah.
Qumī, A. (1363). Tafsīr Qumī. Tehran: Dar al-Kitab.
Safi, M. (1418 AH), Al-Jawal fi Iʿrab Al-Qur'an, Beirut: Dar al-Rashid.
Samarqandī, N. (1416 AH). Tafsīr Bahr al-'Ulum. Beirut: Dar al-Fikr.
Ṣanʿāni, A. (1411 AH), Tafsīr al-Qur'an al-‘Aziz. Beirut: Dar al-Ma'rafa.
Sullamī, M. (1369). Haghayegh al-Tafsīr. Tehran: Academic Publishing Center.
Tabarī, M. (1412AH). Jami' al-Bayan 'an Ta'wil āy al-Qur'an. Beirut: Dar al-Ma'rafah.
Tha'labī, A. (1422AH). Al-Kashf wa al-Bayan 'an Tafsīr al-Qur’an. Beirut: Dar 'Ihyā al-Turāth al-Arabi.
The New Testament is based on the Jerusalem Bible.
Thumālī, Th. (1420 AH). Al-Qur’an al-Karim, Beirut: Dar al-Mufid.
Tūsī, M. (nd.). Al-Tibyan fi Tafsīr al-Qur'an. Beirut: Dar 'Ihyā al-Turāth al-Arabi.
Tustarī, M. (1423 AH), Tafsīr al-Tustari. Beirut: Dar al-Kutub al- al-'Ilmīyah.