Muhammad, Masīh-e-Khātam

Document Type : The scientific research paper

Author

Professor, Department of Quranic and Hadith Sciences, Qom University, Qom, Iran

Abstract

According to the Bible, Christ was the savior of Abraham's descendants from homelessness and their enjoyment of the land of nectar and lion, and this originated from the historical and cultural conditions of their lives. The descendants of Abraham always waited for such a person, and in every age they applied Christ to someone who they thought was their savior, of whom Jesus was one. It was in this historical and cultural context that Prophet Muhammad declared, I am the promised person of Torah and Bible that will appear at the end of time and make the righteous inherit the land of nectar and milk. It was based on this apocalyptic idea that he considered himself the Khātam al-Anbiyāʼ. All the Abrahamic prophets, including Jesus and Muhammad, were evangelicals; that is, they preached the good news of inheriting such a land. The Bible was nothing but the gospel to such a land. However, in Jewish culture, such a land was introduced worldly and earthly. But in Christian culture it has more of an afterlife and heavenly aspect, and in Islamic culture it has more of a worldly aspect like Jewish culture. Accordingly, the Qur'anic resurrection is described as physical.

Keywords

Main Subjects


Article Title [Persian]

محمد، مسیح خاتم

Author [Persian]

  • جعفر نکونام
استاد گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه قم، قم، ایران.
Abstract [Persian]

مسیح طبق گفتمان کتاب مقدس عبارت بود از منجی ذریه حضرت ابراهیم از بی وطنی و برخوردارسازی آنان از سرزمین شهد و شیر، و این از شرایط تاریخی و فرهنگی زندگی آنان سرچشمه گرفته بود. ذریه حضرت ابراهیم همواره انتظار چنین کسی را می کشیدند و هر دوره ای مسیح را بر کسی منطبق می ساختند که تصور می کردند، منجی ایشان است که حضرت عیسی از آن جمله بود. در همین بستر تاریخی و فرهنگی بود که حضرت محمد اعلان فرمود، من همان موعود تورات و انجیلم که در آخر الزمان ظهور می کند و صالحان را وارث زمین شهد و شیر می سازد. بر اساس همین اندیشه آخر الزمانی بود که خود را پیامبر خاتم به شمار آورد. همه پیامبران ابراهیمی از جمله حضرت عیسی و حضرت محمد تبشیری بودند؛ یعنی بشارت به وراثت چنان سرزمینی می دادند. انجیل هم چیزی جز بشارت به چنان سرزمینی نبوده است. منتها در فرهنگ یهودی چنان سرزمینی دنیوی و زمینی معرفی می شد؛ اما در فرهنگ مسیحی بیش تر جنبه اخروی و آسمانی به خود گرفت و در فرهنگ اسلامی بیش تر شبیه فرهنگ یهودی جنبه دنیوی دارد؛ بر همین اساس، معاد قرآنی جسمانی توصیف شده است.

Keywords [Persian]

  • محمد
  • مسیح
  • حکومت خدا
  • وراثت صالحان
  • سرزمین موعود

قرآن

کتاب مقدس

انجیل برنابا

  1. بخاری، محمد بن اسماعیل، الصحیح، بیروت، دار الفکر للطباعة والنشر والتوزیع، 1401 - 1981م
  2. ثعلبی، احمد بن محمد، الکشف و البیان، بیروت: دار إحیاء التراث العربی‏، 1422ق‏
  3. حمیدی، عبد الله بن الزبیر، بیروت: دار الکتب العلمیة، 1409 - 1988م
  4. طبری، محمد بن جریر، جامع البیان جامع البیان عن تأویل آی القرآن، بیروت، دار الفکر للطباعة والنشر والتوزیع، 1415 - 1995م
  5. مسلم بن حجاج نیشابوری، الصحیح، بیروت، دار الفکر، بی تا
  6. نسائی، احمد بن شعیب، السنن الکبرى، بیروت: دار الکتب العلمیة، 1411 - 1991 م
The Holy Qur’an. English Translation by Pickthall.
The Bible.
Gospel of Barnabas.
Bukhārī, Muhammad ibn Ismail (1981), Al-Ṣahīh, Beirut, Dar al-Fikr.
Humaydī, Abdullah bin Al-Zubayr (1988), alMosnad, Beirut: Dar al-Kutub al-Ilmīya.
Muslim Ibn Hajjāj Nayshābūrī (nd), Al-Ṣahīh, Beirut, Dar Al-Fikr.
Nasā’i, Ahmad Ibn Shuaib (1991), Al-Sunan Al-Kubrā, Beirut: Dar Al-Kutub Al-Ilmīya.
Ṭabarī, Muhammad ibn Jarīr (1995), Jami' al-Bayān an Ta’wīl al-Qur'an, Beirut, Dar al-Fikr.
Tha’labī, Ahmad Ibn Muhammad (1422), Al-Kashf wa Al-Bayān, Beirut: Dar Al-Ihyā Al-Turāth Al-Arabī.