Document Type : The scientific research paper
Author
. Associate Professor, Department of Arabic Language and Literature, Kashan University, Iran
Abstract
Highlights
CONCLUSION
The semiotics of Surah Takāthur show that in the horizontal axis, the words "Alhī" and "Takāthur" indicate that turning the pre-Islamic Arabs away from the subject of resurrection and dealing with the excess of material and worldly affairs has become a warning and rebuke to them. Also, the sign of "Zurtum al-Maqābir" is due to the semantic concept, i.e. the concept of sanctity hidden in the word pilgrimage, poems to sanctify tribal honors and their interest in counting the dead in the graves of their ancestors.
In the vertical axis, the initiators of Surah Takāthur, shows the same and predetermined pattern and is a means of contemplation and understanding of the hidden layers of the text; the conjunction initiator of "Kallā" in "Nay, you shall soon know" helps the negative conjunction with the previous phrase, and the sign of the initiator of "then" (positive link) in "then you shall soon know" indicates the unity of speech and emphasis and the intensity of the rebuke of sanctification and rivalry by the dead. Bringing the sign of rejection of "Kallā" and the letters of S and Sawfa, as well as the emphasis sign of L in "Latarawunna and Latusʿalunna" from the appropriate layers of these initiators, draws the audience to the fact that these absurd boasts will not last long and you will soon realize the certainty of resurrection.
Also, the vertical axis in the syntactic structure is a sign of the continuation of behavior that occurred before the sunrise of Islam and by the ignorant Arabs based on a one-sided culture, and the end of the verses of the final signs of Surah (Ilm al-Yaqīn) and choosing this interpretation closes the way to any doubt.
In the phonetic denotation of signs, homogeneous words, or the characteristic of balance of lexical and syntactic type, attracts the attention of the audience and insists on proving the matter in his mind
Keywords
Article Title [Persian]
Author [Persian]
سوره تکاثر، از سورههای مکی است که به شیوه و سبک محتوایی بسیاری از سور دیگر مکی به نقد یکپاره فرهنگ جامعه عصر جاهلی میپردازد و مخاطبان را به مسئله معاد توجه میدهد. واکاوی نشانههای این سوره، بهویژه نشانهشناسی لایهای آن، گذشته از تبیین معنای نخست و ظاهری آیات، پیامهای نهفته در ورای کلمات و نشانههایش را معلوم میدارد. ازاینرو، از رهگذر توصیف و تحلیل و به استناد منابع تفسیری و مراجع ادبی به واکاوی نشانههای این سوره برآمدهایم. این پژوهش نشان میدهد که در این سوره در محور افقی، گزینش واژههای «ألهیکم، زرتم» یک رفتار سنتی بیهوده در دوره جاهلی را یادآور میشود. همچنین زیارت قبور به قصد تفاخر و تکاثر (افزونطلبی) را رویکردی متعصبانه در قبیلهگرایی و نوعی تقدیس نابخردانه در فرهنگ جاهلی میداند. در محور عمودی، آغازگرهایی مانند «کلّا» (نشانه نفی پیوند محور) و «ثم» (ربط پیوند محور) سین و سوف تسویف، بر نکوهش و طرد آن رفتار بیهوده و لزوم توجه به دانشی است که در آیندهای نه چندان دور رخ خواهد داد.
Keywords [Persian]