Analysis of the Semantic Meaning of the Word "Rāsikhūn" in Verse 7 of Surah Ᾱli ʻImrān Based on the Bun School and the Perspective of Istarābādī, Emphasizing Synonymous and Antonymous Terms

Document Type : The scientific research paper

Authors

1 دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی، تهران مرکز

2 استاد یار دانشگاه آزاد اسلامی، تهران مرکز، ایران

3 استادیار دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران مرکز، تهران، ایران

Abstract

The disagreement regarding the audience of the Quran among Islamic scholars has led to various interpretations. Among them, Sharaf al-Dīn Istarābādī has a distinctive viewpoint, asserting that the interpretation of ambiguous verses is exclusively meant for the impeccable Imams (AS). Since he considers interpretation to encompass both the apparent and the inner meanings, his opinion is that the audience of the ambiguous (Mutashābih) verses—both in terms of their apparent meaning and inner meaning—are the impeccable Imams. Given the existing differences, this article aims to appropriately judge between these viewpoints by examining the meaning of "Rāsikhūn" based on the "Bun" methodology. The question arises: Is Sharaf al-Dīn's intended meaning validated or not? The investigation has shown that the meaning of "Rāsikhūn" in this verse refers to a special and distinct group of people who possess knowledge of the interpretation of verses, yet the identity of this group remains unclear, as the text does not have the ability to specify its identity. Accordingly, based on the extra-textual context and the perspective of Sharaf al-Dīn, it can generally be established that "Rāsikhūn" are a special and distinct group, specifically the impeccable Imams (AS).

Keywords

Main Subjects

Article Title [Persian]

تحلیل معنایی واژه راسخون در آیه ۷ آل عمران براساس مکتب بُن و دیدگاه استرآبادی" با تأکید بر واژه‌های مترادف و متقابل

Authors [Persian]

  • زهرا Aghabarari 1
  • سیدمحمد رضوی 2
  • مهدی عباسی 3
Abstract [Persian]

اختلاف در مخاطب قرآن، در بین اندیشمندان اسلامی سبب شده است دیدگاه‌های گوناگونی ارائه شود. در این میان شرف‌الدین استرآبادی دیدگاه ویژه‌ای دارد و آن اینکه تأویل آیات متشابه تنها مخصوص معصومین(ع) است و از آنجا که وی تأویل را اعم از ظاهر و باطن می‌داند، نظر وی آن است که مخاطب آیات متشابه چه از نظر معنای ظاهری و چه باطنی معصومین هستند. با توجه به اختلافات موجود، برای قضاوت مناسب بین این دیدگاه‌ها، این مقاله در صدد بررسی معنای راسخون بر اساس روش مکتب" بُن" می‌باشد؛ که آیا معنای مد نظر شرف‌الدین اثبات می‌شود؟ یا خیر؟ از این‌رو با بررسی انجام‌شده مشخص شد، معنای راسخون در آیه، گروهی ویژه و متمایز از مردم هستند که علم به تأویل آیات را داشته ولی مصداق آن روشن نمی‌شود چرا که متن، توانائی تعیین مصداق آن را ندارد. از این‌رو بر اساس بافت فرامتنی و بر مبنای دیدگاه شرف‌الدین به صورت کلی اثبات می‌شود که راسخون گروهی ویژه و متمایز هستند که مصداق آن معصومین می‌باشند.

Keywords [Persian]

  • راسخون
  • تاویل
  • شرف‌الدین
  • مکتب بن
  • استرآبادی.  

References

Holy Quran
Al-Maydānī, A. (n.d.). Majmaʻ al-Amthāl. Beirut: Dar al-Ma'rifah.
Anṣārī, M. (1998 AD/1419 AH). Farāʼid al-Uṣūl. Qom: Islamic Thought Assembly.
Attributed to Imam Ṣādiq (AS). (1979 AD/1400 AH). Miṣbāḥ al-Sharīʻa. Beirut: Al-A'lami Publishing Foundation.
Baḥrānī, Y. (n.d.). Ḥadāʼiq al-Nāẓira. Qom: Islamic Publishing Foundation.
Beheshti, I. (2011 AD/1390 SH). Akhbārīyya. Qom: Scientific-Cultural Dar al-Hekmat Institution.
Fāḍil Tūnī, A. (1991 AD/1412 AH). al-Wāfīyah fī Uṣūl al-Fiqh. Qom: Islamic Thought Assembly.
Fakhr Rāzī, M. (1997 AD/1418 AH). al-Maḥṣūl. Beirut: Al-Maktabah al-Risalah.
Farāhīdī, Kh. (1989 AD/1410 AH). al-ʻAyn. Qom: Hegrat Publications.
Fayḍ Kāshānī, M. (1969 AD/1349 SH). al-Uṣūl al-Aṣīlah. Tehran: University Printing Organization.
Fayyūmī, A. (n.d.). Miṣbāḥ al-Munīr. Iran: Dar al-Razi Publications.
Graeme. H. (2009). "Ontology and the Lexicon." Handbook on ontologies. Springer. Berlin: Heidelberg.
Ḥurr ʻᾹmilī, M. (2002 AD/1423 AH). al-Fawāʼid al-Ṭūsīyyah. N.p.: Al-Mahallati Library.
Ḥusaynī, Z; Akbari, Z; Oftadeh, F. (2019 AD/1399 SH). "Examination of the Nature of Interpretation, Foundations, and Typology of Interpretative Narrations in the Book Taʼwīl al-Ᾱyāt al-Ẓāhira." Journal of Quranic Interpretations Research. Vol. 2, no. 4.
Ibn Durayd, M. (1987). Jamhara al-Lugha.  Beirut: Dar Al-Ilm for Malayin.
Ibn Fāris, A. (1979). Maqāyīs al-Lugha.  Beirut: Dar al-Kutub al-Ilmiyya.
Ibn Fāris, A. (1986). Mujmal al-Lugha.  Beirut: Al-Maktaba al-Risala.
Ibn Ḥaddād, S. (1975). Kitab al-Afʻāl. Cairo: Dar Al-Sha'ab for Press, Printing, and Publishing.
Ibn Manẓūr, M. (1993 AD/1414 AH). Lisān al-ʻArab.  Beirut: Dar Sader.
Istarābādī, M. (2005 AD/1426 AH). Fawāʼid al-Madīna al-Tābiʻa li Jāmiʻat al-Mudarrisīn. Qom: Islamic Publishing Foundation.
Istarābādī, Sh. (1988 AD/1409 AH). Taʼwīl al-Ᾱyāt al-Ẓāhira fī Faḍāʼil al-ʻItrah al-Ṭāhirah. Qom: Islamic Publishing Foundation.
Izutsu, T. (1999 AD/1378 SH). Concept of Faith in Islamic Discourse (Poursina, Z. Trans). Tehran: Soroush.
Jawālīqī, A. (n.d.). Sharḥ Adab al-Kātib. Beirut: Dar al-Kitab al-Arabi.
Jawharī, I. (1986 AD/1407 AH). al-Ṣiḥāḥ. Beirut: Dar al-Ilm for Malayin.
Jazāʼirī, A. (1988 AD/1409 AH). al-Ijāza al-Kabīra. Qom: Marʻashi Najafi.
Jazāyirī, N. (n.d.). Manbaʻ al-Ḥayāt wa Ḥujjīyyat Qawl al-Mujtahid min al-Amwāt. Beirut: Al-A'lami Publishing Foundation.
Karakī, H. (2017 AD/1396 SH). Hidāyat al-Abrār ilā Ṭarīq al-A’immah al-Aṭhār. N.p.: N.n.
Kulaynī, M. (1986 AD/1407 AH). al-Kāfī. Tehran: Dar al-Kutub al-Islamiyyah.
Majlisī, M. (1983). Biḥār al-Anwār. Qom: Sources of Shia Hadith.
Maʻlūf, L. (2009). al-Munjid fī al-Lugha al-ʻArabīyyah al-Muʻāṣirah. Beirut: Catholic Press.
Muṣṭafawī, H. (1981 AD/1360 SH). Investigation into the Words of the Holy Quran. Tehran: Translation and Publishing Bureau.
Rāghib Iṣfahānī, A. (1991 AD/1412 AH). al-Mufradāt fī Gharīb al-Quran. Damascus and Beirut: Dar al-Qalam, al-Dar al-Shamiyya.
Rahnama. (2022 AD/1402 AH). Doctoral Thesis: Semantics of the Word 'Iṭmīnān' Based on Ibn's School. Isfahan: Kharasgan University.
Safa’i Takht-e Fooladi, M. (2015 AD/1394 SH). Samian Vocabulary in the Quran. Isfahan: Author.
Safavi, K. (2015 AD/1394 SH). Applied Semantics. Tehran: Hamshahri Publishing.
Ṣāḥib ibn ʻUbbād. (n.d.). al-Muḥkam wa Muḥīṭ al-Aʻẓam. Beirut: Dar al-Fikr.
Sharifi. (2013 AD/1392 SH). "Critique and Review of Opinions in the Field of Quranic Semantics of Izutsu." Journal of Contemporary Wisdom. Vol. 4, no. 3.
Ṭabāṭabāʼī, M. (1995 AD/1374 SH). Tafsir al-Mīzān fī Tafsir al-Quran. (Hamadani, M. Trans). Qom: The Society of Teachers in Qom Islamic Seminary, Islamic Publishing Office.
Thaʻālabī, A. (1993 AD/1414 AH). Fiqh al-Lugha. Beirut: Dar al-Kutub al-Ilmiyya.
Ullmann. S. (1973). Meaning and Style. Uk: Blackwell.
Zabīdī, M. (n.d.). Tāj al-ʻArūs. Beirut: Dar al-Fikr.
Zamakhsharī, M. (1979). Asās al-Balāghah. Beirut: Dar al-Sader.
Zamakhsharī, M. (1986 AD/1407 AH). al-Kashshāf. Beirut: Dar al-Kutub al-Ilmiyya.
Quran and Religious Enlightenment
Volume 5, Issue 1 - Serial Number 9
September 2024
Pages 125-142

Files

History

  • Receive Date: 20 April 2024
  • Revise Date: 09 July 2024
  • Accept Date: 23 July 2024

Share

How to cite

Statistics